wat nu, ik ken iemand die liegt, wel of niet confronteren?

[janneke]

Ik kreeg van verschillende mensen reeds de vraag, hoe reageer je op iemand die liegt. Een eenduidig antwoord kan ik daar niet op geven, dat is voor iedereen anders. Ik hoop wel dat jullie hier steun kunnen vinden aan elkaar.

Ik geef hieronder maar even weer hoe het bij mij werkt(e)

Ik ben eigenlijk héél erg blij dat er vriendinnen geweest zijn die mij hebben geconfronteerd met het feit dat ik toen heel vaak loog. Helaas is de vriendschap, mede door mijn reactie daarop, stukgelopen. Toch ben ik hen daar ontzettend dankbaar voor. Ik was toen niet in staat om er iets aan te doen, maar het bleef wel door mijn hoofd spoken. En het was een hulp voor mij dat ik wist dat anderen er last van hadden. Natuurlijk kan je dat zelf ook wel bedenken, maar het voelt toch helemaal anders als iemand dat ook effectief zegt.

Anderzijds ben ik ook de mensen heel dankbaar die mij niet hebben laten vallen toen ik er zelf aan toe was leugens op te biechten.

Ik denk dat het absoluut mogelijk is minder te liegen, want niet liegen dat lijkt me onmogelijk, elke mens vertelt wel eens een leugentje. Maar ik denk wel dat je het zelf moet willen. Vind ik dan dat je dus iemand niet moet confronteren, want dat het uit de persoon zelf moet komen?

Wel, ja en nee. Enerzijds helpt het niet veel van iemand te confronteren die niet wil geholpen worden, op dat moment zelf levert dat wellicht alleen conflicten op en verandert er verder niets. Anderzijds kan het voldoende geconfronteerd worden met de gevolgen van het probleem wel een reden worden om er iets aan te willen doen. Soms moet je eens goed tegen de muur lopen om te beseffen dat het zo niet verder kan.

Iemand die je graag hebt helpen doe je volgens mij eerder door die op iets te wijzen dan door het er maar niet over te hebben. Daar help je jezelf en de ander niet mee vooruit. Maar dat is mijn mening. Benieuwd naar jullie mening hierover.