Vandaag was de eerste dag van DGT, namelijk schemagerichte therapie. En ik loop al meteen vast. We moeten tegen volgende sessie zeggen wat ons temperament is, wie we zijn, wat onze kern is. Daarnaast ook hoe voor onze basisbehoefte werd gezorgd door onze omgeving. Maar het lukt mij gewoon niet om iets neer te schrijven. Ik weet niet meer wie ik ben, wat echt is en wat gelogen is. We moeten ook zo'n vragenlijst invullen en dat lukt me ook niet. Alles is zo contradictorisch, zo dubbel. Het narcistische deel in mij zorgt ervoor dat ik niet weet hoe ik mij echt voel, wat echt is. Bijvoorbeeld bij de vraag: Ik voel me schuldig als ik andere mensen teleurstel, Vanuit mijn narcisme is dit helemaal niet waar, kan het mij schelen. Maar is dit echt? Ik weet niet of het mij diep vanbinnen iets kan schelen. Hoe moet ik hier nu op antwoorden. En zo zijn er nog vragen, waar ik niet weet wat ik moet antwoorden. Welk stemmetje mijn fundamentele ik is. Hoe kom ik hier achter?
wie ben ik?
-
janneke
- Site Admin
- Berichten: 73
- Lid geworden op: 06-08-2012 13:18
Heel herkenbaar! Ik zie zelf het nodig hebben van het liegen ergens wel als kern. Als je weet waarvoor je 't nodig hebt, weet je ook wat je basisbehoefte is. Maar 't is soms ook voor jezelf een enorme warboel he.
Misschien is dat nu wel juist iets waar je heel erg behoefte aan hebt? Iemand die samen met jou wil uitzoeken wie je eigenlijk bent en wat je eigenlijk nodig hebt? Want je liegt niet enkel tegen anderen, maar je durft zelfs tegenover jezelf jezelf niet te zijn. Daar klinkt een enorme onzekerheid uit. Misschien heb je 't ook wel nodig dat iemand tegen je zegt: he het is ok wie je bent. Je mag er zijn!
En het is ook soms niet helemaal duidelijk he. Ik merk dat zelf ook wel. Ik vind testen invullen ook altijd iets heel lastigs.
Misschien is dat nu wel juist iets waar je heel erg behoefte aan hebt? Iemand die samen met jou wil uitzoeken wie je eigenlijk bent en wat je eigenlijk nodig hebt? Want je liegt niet enkel tegen anderen, maar je durft zelfs tegenover jezelf jezelf niet te zijn. Daar klinkt een enorme onzekerheid uit. Misschien heb je 't ook wel nodig dat iemand tegen je zegt: he het is ok wie je bent. Je mag er zijn!
En het is ook soms niet helemaal duidelijk he. Ik merk dat zelf ook wel. Ik vind testen invullen ook altijd iets heel lastigs.
-
janneke
- Site Admin
- Berichten: 73
- Lid geworden op: 06-08-2012 13:18
Knuffel!
Ik weet niet goed wat ik kan doen om je te helpen. Ik hoop dat je hulp zoekt! Meid ga er voor! Ik heb zelf ook beslist om terug voor een langere opname te gaan op Ter Berken. Het was lastig om beetje bij beetje eerlijk te zijn over wat nog allemaal moeilijk loopt, en het is de hel om dat allemaal toe te geven. Maar ik hoop wel dat ik er terug mee verder kan.
Ik hoop dat je ook de kracht vind om ergens te gaan aankloppen en eerlijk te zijn over hoe het met je gaat en waar je nog hulp bij kunt gebruiken. Neem de hulp aan die je kan krijgen meid!
groetjes
Ik weet niet goed wat ik kan doen om je te helpen. Ik hoop dat je hulp zoekt! Meid ga er voor! Ik heb zelf ook beslist om terug voor een langere opname te gaan op Ter Berken. Het was lastig om beetje bij beetje eerlijk te zijn over wat nog allemaal moeilijk loopt, en het is de hel om dat allemaal toe te geven. Maar ik hoop wel dat ik er terug mee verder kan.
Ik hoop dat je ook de kracht vind om ergens te gaan aankloppen en eerlijk te zijn over hoe het met je gaat en waar je nog hulp bij kunt gebruiken. Neem de hulp aan die je kan krijgen meid!
groetjes