opluchting

[karen]

ik ken het verhaal. ik ben ooit toen ik klein was beginnen te liegen. waarom dat weet ik niet.
als ik thuis kwam loog ik op school loog ik. anders was ik maar een stil iemand; moest altijd een schepje er bij doen.

veel kan ik niet echt vertellen. omdat het voor mij ook nog taboe is.
dat hier een site is. is voor mij super. kan ik ook leren van anderen.

maar ik betrap me er nog geregeld op dat ik lieg. tegen mezelf , vriend, moeder, hond.... op men eten lieg ik, op mezelf lieg ik . tegen men eigen.
dat gaat dan van dingen die hier gebeurt zijn maar dan maak ik ze zelf groter of belangrijker.

heb borderline en eetstoornis en ik lieg. ik probeer iedere dag te zeggen nu geen leugens maar als ik dan stil ben, dan zeggen ze ook van is er iets. en om dan heel die dingen op te bichten ... is zo moeilijk.

[janneke]

Welkom Karen!

Zoals je ziet is er nog niet veel volk, maar ik ben blij dat je je verhaal een beetje kan doen. Ik hoop dat er nog mensen volgen, want het is inderdaad nog een taboe. Maar het goede nieuws is, je kan er aan werken, en het kan beteren .

Ikzelf heb het vaak nog moeilijk ermee, maar ik heb het liegen wel veel meer onder controle (de borderline en eetstoornis ook trouwens, daar herken ik me ook wel in)

Ik herken ook wel het willen stoppen met liegen en er niet toe komen. Want inderdaad, als je dan beslist niet iets te vertellen om interessant te doen, dan heb je plots niets te vertellen, of zo lijkt het. En dan vragen mensen wat er scheelt, want ze kennen je zo niet.

Je kan altijd gewoon zeggen tegen mensen dat er niets is, dat je je niet zo lekker voelt. (zonder daar dan in door te schieten natuurlijk )

Heb je hulp eigenlijk?

In elk geval welkom!

[karen]

ik ben op verschillende plaatsen opgenomen geweest maar de laatste twee keer heb ik men plaats gevonden in munsterbilzen.
daar heb ik op a5 gezeten. daar hebben ze ook de theorie van marshal linehamn. daar werken ze met dialectische gedragstherapie. en dat werkt wel. staat ook op men dagboekkaart. dat liegen dat ik moet scoren.
ik was daar wel eerlijk in. raar he.


nu ga ik nog om de twee weken of 1 keer per maand naar een psychioloog. maar die valt in oktober weg omdat ze weer maar eens zwanger is.

ja weer maar eens, elke winter valt die weg. en winter is voor mij niet zo gemakkelijk net als deze warme zomer.
ik ga toch werken en blijven werken aan het liegen. af te leren.
meestal als ik bij familie ben dan ratel ik altijd veel. maar dan is er niet veel van waar. de laatste tijd zwijg ik meer. en dan denken ze dat er iets is maar nu zijn ze het al een beetje gewoon dat ik er maar bij zit. maar dan lijk ik zo onintressant. soms heb ik nog maar schrik om men mond open te doen. snap je.


maar het zijn weinig bezoekers maar wat jij realiseert dat is voor mij al super!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! je bent men hulp die ik nodig heb. en jou site maakt me ook gelukkig.

groeten

[janneke]

fijn dat je de juiste plek hebt gevonden voor jou!

Ik herken keihard het wel eerlijk zijn over het feit dat je liegt, maar het toch doen. Lastig he...

Over eten durf ik ook wel te liegen. Maar ik weet dat het mij niet vooruit helpt bij het loslaten van mijn eetstoornis, dus ik moet het toch maar opbiechten.

Ik kan ook keihard ratelen, en inderdaad vervelend dat je dan precies echt stilvalt. Heb jij eigenlijk het gevoel dan dat je niets te vertellen hebt? Of is het eerder dat je schrik hebt om te liegen en dan maar zwijgt?

En vind je jezelf zo oninteressant? Ik vind dat namelijk wel van mezelf, maar als ik dan de feiten bekijk, dan klopt dat helemaal niet. Behalve in periodes dat ik me niet goed voel, en ook niets doe, dan heb ik ook niets te vertellen. Herken je dat?

Fijn dat je iets hebt aan dit forum, dan is mijn missie geslaagd

[karen]

ik weet niet echt wie ik ben. ik heb me vanaf die leeftijd altijd voorgelogen en gelogen. zo ben ik geworden tot nu ik ben. ik was altijd een eenzaat, werd veel gepest, op school zegde ik niet veel maar door veel trauma's en dergelijke ben ik meer en meer beginnen liegen.

het liegen zelf zie ik als een verdedegingsmechanisme.
vroeger toch .
een leugentje kan geen kwaad. maar als je altijd stil bent in het school wordt je er uit geplukt en dan begin je al is te vertellen. terwijl je weet dat het een leugen is.

heb geen vrienden of kan geen vrienden houden.
heb wel een vriend. en soms betrap ik me er op dat ik ook wel lieg.
dingen die ik gezien heb of doe en die iets groter maken.

ik vind mezelf niet interessant. heb verschillende zelfmoordpogingen er op zitten. en nu heb ik men leven wat terug op de rails. maar dat liegen ja.. dat blijft me achtervolgen

ze zeggen het ook hoor, men moeder weet dat men verhalen soms niet kloppen maar vroeger ging die er heel erg op in. nu doet ze dat niet meer.
ze weet dat het een stuk van mij is. en daar altijd ruzie om maken helpt ook niet. en meestal komen de zelfmoordpogingen na het ontdekken van leugens van mezelf. maar die dan ontdekt worden. en men moeder is dat ook beu.

nu ben ik al drie jaar zelfmoordvrij. en twee jaar opname vrij. enkel zo een keer per jaar ga ik men baterijen is opladen voor korte crisis opname. dus ik doe het blijkbaar wel goed.

in de buurt waar ik woon zwijg ik veel omdat ik schrik heb om men mond te openen. want wat is een leugen. en wat is er geen. en als ik dan is een leugentje moet doen om best wil. dan vind ik dat ook niet aangenaam.

vb : men moeder wordt de 3de sept 50 en er zijn verrassingen. en ik moest redelijk veel regelen maar daar moest ik om liegen wat ik in herentals kwam doen. dan krijg je die commentaar van de naft is veel te duur. maar dan moest ik liegen. ook al was dat niet echt liegen liegen...

en ik blijf maar ratelen. sorry .

[janneke]

he, maakt niet uit hoor, geen verontschuldiging nodig. 't Doet goed je verhaal eens kwijt te kunnen he. Dat was bij mij toch zo.

Ik herken er wel echt heel veel in. Ook het zelfverdedigingsmechanisme dat zich uiteindelijk tegen jou keert.

En inderdaad, bewust liegen, zoals leugentjes voor bestwil voor een verassingsfeestje of zo, daar heb ik het ook echt moeilijk mee. Dat lijkt me eigenlijk ook normaal. Ik vergelijk dat dan met zoals iemand die verslaafd geweest is aan alcohol het ook moeilijk vind om gewoon een pintje te drinken. Ik let daar dan ook wel mee op met zo'n dingen, om niet terug te schieten in mijn vroegere mechanismen. Daarom is het misschien ook niet slecht van een beetje te eerlijk te zijn soms.

Ik herken ook het niet weten wie je bent. Ik weet het nu ietsje meer, maar dat is wel een zware zoektocht geweest. Je moet eerst je vroegere identiteit met alle leugens van dien loslaten om een eigen identiteit op te bouwen. En dat is een lastig proces. Ik ben veel vrienden verloren door leugens op te biechten. Maar de nieuwe vrienden die ik maakte zijn wel echt goede vrienschappen nu. Ik heb er veel meer aan. Dus 't is lastig, maar niet onmogelijk. En ik probeer nu verder te gaan met elke leugen op te biechten, wetend dat de kans er dik in zit dat ik daardoor nog mensen van mij af stoot, maar het is op lange termijn voor mezelf wel beter.

Ook het dingen groter maken dan ze zijn herken ik. Ik denk dat dat voor ons een moeilijke is. Maar dat het wel normaal is ergens, want veel mensen overdrijven wel eens, de vraag is alleen hoe vaak, hoe erg, en van waaruit.

[karen]

kijk he, ik heb aan men moeder ook verteld gehad een hele tijd terug dat ik loog. en ik wist niet hoe het kwam en hoe ik het kan stoppen. maar als er dan iets voorvalt dan geloven ze u niet.

zoals wat ik vandaag heb meegemaakt op de chat met moeder ( woon niet meer thuis) karen vake is boos op jou omdat je mensen van de oprit klaksoneerd ( hij heeft een bakker) en ik zo van da is nie waar. ik doe da nie. en als ik daar op de oprit ga staan wacht ik tot die mensen er af zijn.

en dan krijg je te horen je hebt in het verleden ook gelogen . dus ik weet nu niet wie ik moet geloven . u of jou vader ( ouders uiteen) .
maar men vriend is er altijd bij en hij zegde ook dat ik niet geklaksoneerd heb. maar ja... blijkbaar is dat een straf die ik altijd meedraag. dat je niet kunt veranderen. dus dan denk ik soms van waarom moet ik dan ook veranderen. ze geloven me toch niet.

beetje boos en down. vriend weet er van. heb al een heel eind geweend.
nu ga ik maar niet eten. als straf. omdat ze me toch niet geloven.

[janneke]

Ik denk niet dat je het als een straf moet zien dat mensen je niet geloven, en al helemaal niet dat je jezelf moet straffen. Meer als je best kan je niet doen. En vertrouwen terug opbouwen en herwinnen duurt lang, heel lang. En het is logisch dat mensen soms wat achterdochtig zijn en je niet meteen geloven. Ik denk dat dat een heel normale reactie is.

Je moet ook voor jezelf willen stoppen met liegen en er bij nemen dat er dan ook mindere kanten aan zijn, zoals dat je inderdaad niet meteen het vertrouwen terug wint. Daar moet je door als je dat ooit wel wil krijgen. En mensen die al te vaak voorgelogen zijn gaan je misschien wel niet meer opnieuw vertrouwen. Maar als je er zelf verder aan werkt, dan leer je misschien andere mensen kennen met wie je wel een goede vertrouwensband kan opbouwen.

't Is niet omdat het niet geloven een gevolg is van het probleem met liegen dat het daarom ook een straf is he.

En wat heb je er aan om jezelf te straffen? Wat brengt het je op niet te eten?