Hallo, ik ben nieuw hier, maar het probleem waarmee ik te maken heb is niet zo nieuw... ik steek mijn kop in het zand en blijf daarna liegen om niet met de realiteit te worden geconfronteerd. Herkent iemand dat?
Gisteren werd ik weer eens keihard met mijn neus op de feiten gedrukt... niet zo lang geleden zijn wij verhuisd naar het buitenland. Na een aantal jaren in Europa te hebben gewoond en ondernemer te zijn geweest kwam ik samen met mijn partner tot de conclusie dat structuur in de vorm van een vast baan een stuk beter voor mij zou zijn dan de onzekerheid en de stress van het bestaan als ondernemer. Gedurende een jaar of 6 heb ik me met heel veel moeite en leugens staande weten te houden. Dit alles ten koste van allerlei zaken en mensen.
Helaas strandde door een hele nare reden die echt buiten mijzelf lag mijn baan hier na 6 weken. Omdat ik nog geen verblijfsvergunning en werkvergunning had moest er snel iets gebeuren. Dat zou lukken als ik weer als ondernemer aan de slag zou gaan, daarvoor geldt hier een speciale procedure. Mijn werkgever heeft toegezegd de kosten voor zijn rekening te nemen.
En daar begint de ellende.... de eerste rekening van een advocaat die de oprichting van het bedrijf moest regelen is niet door de werkgever betaald. Ik heb dat verzwegen voor mijn partner. Daardoor is de hele procedure in het slop geraakt. Ik heb de mensen aan het lijntje gehouden en mijn partner met allerlei nieuwe leugens steeds voorgehouden dat alles goed zou komen. Ik dacht het eea zelf te kunnen betalen want verwachtte nog wat geld van een andere leugenaar...en die laat me zitten. Naief bovendien want nav eerdere voorvallen heb ik mijn partner de controle over het geld gegeven. Ik had dat dus nooit zonder haar kunnen regelen.
Gisteren is ze erachter gekomen en is de bom gebarsten. Nu vegen we alle brokstukken weer bij elkaar en komt het dankzij haar wel weer goed.
Natuurlijk heb ik ook de financiele toekomst van het bedrijf iets te zonnig ingeschat. Een aantal zaken loopt nu, maar het duurt nog even voordat dat geld oplevert (6 weken) op dat moment lijkt er qua geld een stabielere tijd aan te breken.
Wat de kern van mijn probleem lijkt te zijn is dat ik bij problemen die ik op mijn bord krijg en die ik niet kan (of wil?) oplossen mijn kop in het zand steek en wacht op een wonder.....een wonder dat nooit komt, behalve 1 keer toen ik studeerde en onwaarschijnlijk hoge cijfers haalde voor vakken en toch slaagde. Dat is nu 25 jaar geleden en zo'n wonder is nooit meer voorgekomen. Het stomme is dat ik weet hoe het eindigt en het geluk is dat er steeds iemand die de scherven opveegt.
Ik wil ermee stoppen en weten waar die angst vandaan komt om iemand simpelweg te vertellen dat er iets mis is en niet weer te verzanden in leugens. Mijn hele relatie gaat eraan, ik sta er straks alleen voor en dan weet ik het echt niet meer.
Het lijkt wel een soort van blinde vlek. Ik heb het omschreven alsof je een eenrichtingsstraat inrijdt recht op een blinde muur af en alle zijwegen doelbewust voorbijrijdt om keihard tegen de muur te gaan.
Is er iemand die mij kan helpen......
liegen en confrontaties vermijden
-
janneke
- Site Admin
- Berichten: 73
- Lid geworden op: 06-08-2012 13:18
Dag Ad,
Wat een verhaal! Ik snap best wel dat je 't lastig vind om te vertellen wat er aan de hand is.
Ik herken ook wel het niet willen zeggen dat er iets mis is, en liever je kop in het zand steken. Eigenlijk stel je 't daarmee voornamelijk uit he. Want het komt vroeg of laat toch boven, maar als je erover liegt niet meteen.
En ik lees ook een duidelijke hulpvraag in je bericht. Ik vraag me af of je inderdaad iemand kent die je hierbij kan helpen? Ben je al eens naar een therapeut geweest?
Ik denk dat je zelf de enige bent die jezelf echt kan helpen, maar je kan daar misschien wel wat hulp en ondersteuning in gebruiken.
Want het zijn interessante vragen die je stelt he: wat maakt dat je zo bang bent? Heb je schrik dat mensen je sowieso gaan laten vallen als je moet zeggen dat die rekening niet betaald is? Want dat lijkt me iets waar je niets aan kunt doen. Dus iets dat je ook prima wel had kunnen vertellen, maar iets in jou zei dat het geen goed idee was om dat te vertellen. Waarom niet? Waar ben je precies bang van?
Er is helaas niet zoveel leven op dit forum, maar ik blijf proberen te reageren in de hoop dat mensen dan wat langer blijven hangen of af en toe terug komen. Ik heb mijn probleem zelf ook nog niet volledig opgelost gekregen, maar ik blijf er tegen vechten. Ik ben dus niet degene die het allemaal wel weet, maar ik heb wel veel over mezelf geleerd de afgelopen jaren en ik denk graag met iemand anders mee. Ondanks dat het nog moeilijk loopt heb ik ook periodes gekend waarin ik het wel onder controle had. Dus een laatste ding wil ik je zeker nog meegeven: het is wel degelijk mogelijk om er van af te raken!
groetjes Janneke
Wat een verhaal! Ik snap best wel dat je 't lastig vind om te vertellen wat er aan de hand is.
Ik herken ook wel het niet willen zeggen dat er iets mis is, en liever je kop in het zand steken. Eigenlijk stel je 't daarmee voornamelijk uit he. Want het komt vroeg of laat toch boven, maar als je erover liegt niet meteen.
En ik lees ook een duidelijke hulpvraag in je bericht. Ik vraag me af of je inderdaad iemand kent die je hierbij kan helpen? Ben je al eens naar een therapeut geweest?
Ik denk dat je zelf de enige bent die jezelf echt kan helpen, maar je kan daar misschien wel wat hulp en ondersteuning in gebruiken.
Want het zijn interessante vragen die je stelt he: wat maakt dat je zo bang bent? Heb je schrik dat mensen je sowieso gaan laten vallen als je moet zeggen dat die rekening niet betaald is? Want dat lijkt me iets waar je niets aan kunt doen. Dus iets dat je ook prima wel had kunnen vertellen, maar iets in jou zei dat het geen goed idee was om dat te vertellen. Waarom niet? Waar ben je precies bang van?
Er is helaas niet zoveel leven op dit forum, maar ik blijf proberen te reageren in de hoop dat mensen dan wat langer blijven hangen of af en toe terug komen. Ik heb mijn probleem zelf ook nog niet volledig opgelost gekregen, maar ik blijf er tegen vechten. Ik ben dus niet degene die het allemaal wel weet, maar ik heb wel veel over mezelf geleerd de afgelopen jaren en ik denk graag met iemand anders mee. Ondanks dat het nog moeilijk loopt heb ik ook periodes gekend waarin ik het wel onder controle had. Dus een laatste ding wil ik je zeker nog meegeven: het is wel degelijk mogelijk om er van af te raken!
groetjes Janneke