Liegen uit schaamte

[San]

Hallo,

Met een ietwat opgeheven hoofd kom ook ik me voorstellen.
Ikben San, mama van 4 kids en inmiddels 2x op consultatie om de redens van mijn liegen te weten te komen en ze aan te pakken.

Mijn verhaal....

Ik ben beginnen liegen uit pure schaamte....
Na mijn (heel zware) scheiding ben ik een nieuw leven begonnen. Weg van al het negeren, de slaag en de pijn.
Eigenlijk loog ik toen al als mensen me vroegen hoe het met me ging....
Ik heb toen mijn eigen kids 2 jaar niet mogen zien.
Nadien was een deel van de band weg.

Nu ja die is er weer 110% hoor, maar ik sloeg erin mensen te zeggen dat het mijn kinderen niet waren, gewoon uit schaamte... had al genoeg gehoord dat ik een slechte moeder was, terwijl ik kapot ging van ze niet te mogen zien.
En het ergste van al is, dat ik het wou vertellen. keer op keer, want gatver, ik ben trots op mijn kids. Maar ik zat in die leugen verwikkeld.

Paar maand geleden is alles uitgekomen.
Nu weet zelfs mijn moeder van mijn leugens.
Ik heb het een paar weken geleden ook tegen mijn kids gezegd. Dat was het moeilijkste moment van mijn leven.
Maar sindsdien zijn we nog closer en weet ik dat schaamte niet meer hoeft.

Maar ik wou mij relatie redden.

Dus besloot ik hulp te zoeken.
Deed ik deels ook, maar omdat er geen geld was en ik me toch wou bewijzen, trok ik naar m'n ex-docente psychologie.
Mijn ex wou er bewijzen van.
Maar dat zag ze niet zitten.... dus heb ik een eigen gmail account aangemaakt. en zo de woorden van haar aan hem gericht.
Eerlijk... de druk op mijn schouders werd te veel... ik wist dat het beter met me ging. Maar ik kon het niet bewijzen. Zo dom, want ik moest geen schrik van hem hebben.

Nu ja zijn vertrouwen in me is weg... begrijpelijk.

Ik loog en daar ben ik kwaad voor op mezelf.
Ik liep (en nog) gebukt onder angst en onzekerheid. Ik wil terug dat spontaan ding van vroeger zijn.... en ik wil zijn hart terug.
Maar dan moeten we beiden het verleden loslaten en een nieuwe stap durven zetten.

Ik begin nu met pilates, vooral voor de zelfbeheersing, en heb een relatietherapie aangevraagd, die ik naast coaching voor mezelf wil.
Verder schrijf ik veel, heb ook mensen uit mijn lleven gezet waar ik me niet goe bij voelde....
Ik heb nu aan hem een beetje rust gevraagd om aan mezelf te werken, wat te bekomen.
Mij kennendeben ik daar rap, maar ik wil het goed doen en weet dat dit slechts enkele stappen zijn.... kan ik er nog zetten?

Hij is de belangrijkste (naast mijn kids) mens in mijn leven en ik wil hem tonen dat ik eigenlijk ook wel de moeite waard ben, ook al heb ik grove fouten gemaakt en ben ik vooral kwaad op mezelf...

Groetjes,
San

[janneke]

Hoi San,

Welkom hier!

Het klinkt alsof je al heel wat stappen hebt gezet!

't Is ook niet niets wat je allemaal meegemaakt hebt. Ik denk dat het normaal is dat je kwaad bent op jezelf en 't lijkt me ook niet gezond om het allemaal maar ok te vinden dat je liegt. Maar je mag ook wel wat begrip hebben voor jezelf. Je doet er nu iets mee en dat is wel knap, en dat mag je ook zien.

Ga je nog naar een psycholoog nu?

Veel sterkte nog met je verdere weg, 't is niet gemakkelijk om het liegen te laten, maar 't is wel de moeite waard.

groetjes Janneke

[San]

Intussen zijn we een week verder en er was maar een remedie...
weg van die kerel.
hij legde veel te veel druk, controleerde me, ....
Volgens de psycholoog ben niet 'ik' het probleem, maar heeft hij duidelijk een persoonlijkheidsstoornis. en zo wou ik me 'perfect' maken.

Heb nu alle contat verbroken en het gaat prima.

Maar de weg is lang hoor....