Janneke mijn verhaal en reden om dit forum op te richten

[janneke]

Ik ben Janneke, 26 en ik kwam in de problemen door liegen sinds mijn 7de.

Het eerste voorval dat ik me herinner is een moment dat ik mezelf blauwe plekken sloeg, ik wist niet goed waarom. Mijn vader zag dat, en vroeg van waar die kwamen. Ik vertelde de naam van mijn enige schoolvriendinnetje, en stelde dat zij het gedaan had. Bedacht dat ik mijn vriendinnetje niet kwijt wou, en zei snel dat ze het moest doen van iemand anders, een pestkop. Het eerste grote web van leugens was geboren. Dit heb ik slechts een jaar geleden kunnen toegeven, dat dat stukje van mijn verleden niet gelopen is, zoals ik het lang beweerde. Uiteraard werd ik na het valselijk beschuldigen van mijn klasgenoten wel echt gepest...

Er volgde een lange periode van vele kleine leugens. Na elke leugen dacht ik: ik doe het niet meer, ik wil dit niet meer, dit was de laatste. Maar dat lukte me niet. Ik bleef doen alsof ik ziek was, onder verantwoordelijkheden uitkomen, mijn gevoelens verstoppen, mezelf interessanter voordoen... Ik voelde me niet goed en was dus ook regelmatig depressief. Niet gek, als je nooit je eigen gevoelens uit en het gevoel hebt een compleet verzonnen leven te leiden. En daarbij denkt dat het leven dat je dan wel leid, niet goed genoeg is.

Ik werd verschillende malen opgenomen in psychiatrie. Maar ik had zo'n schrik dat men mij niet zou kunnen helpen. Ik deed namelijk alleen maar alsof ik een probleem had en wist wel dat ik loog. Dat dat doen alsof ook een probleem op zich was, dat zag ik toen nog niet. En dus kon men mij inderdaad niet helpen en bleef ik ter plaatse trappelen.

Tot op mijn 24ste, ik me zo ontzettend eenzaam voelde, dat ik dacht, nu ben ik echt iedereen rond mij aan het kwijtraken. Ik kwets mensen en ik haat mezelf erom. Ik ben het grondig beu, ik wil van al die leugens en vluchtgedrag af, ik ga er iets aan doen. En ik liet me opnieuw opnemen, met een volledig andere instelling dit keer. Ik ben er voor gegaan, en keer op keer moest ik op mijn woorden terug komen. Maar ik leerde te zien waarom ik het deed, dat ik geen slecht mens was, maar gewoon heel veel schrik had dat ik niet ok was. Dat het ok is om onzeker te zijn, om eens kwaad te zijn, om eens verdrietig te zijn en om dat te uiten. Stapje voor stapje ging het terug beter en leerde ik mezelf terug een beetje kennen.

Ik ben er nog lang niet. Ben ook nog steeds in therapie, maar ik blijf vechten en hoop ooit te kunnen zeggen dat het me zelfstandig lukt, zonder op mijn woorden terug te moeten komen. Dat ik niet meer het gevoel heb dat ik andere mensen moet forceren om voor mij te zorgen, want dat ik dat zelf niet kan. Dat ik mijn eigen verantwoordelijkheden kan opnemen en er ook in geloof dat ik dat kan.

Ik heb zelf gemerkt dat er een enorm taboe rust op het probleem liegen. Het is lastig om de juiste therapie te vinden. En heel moeilijk om lotgenoten te vinden. Een Nederlandstalige lotgenotengroep had ik nog niet gevonden, daarom heb ik er zelf maar eentje opgezet. Ik hoop dat ik mensen een forum kan bieden om hun verhaal kwijt te kunnen en elkaar te steunen in het loslaten van dat web van leugens.

[Lisa]

Leeft dit forum eigenlijk nog? Ik ben al heel lang op zoek naar lotgenoten maar kan ze niet vinden. Of ze zijn er wel, maar liegen ze over het probleem
Okee, dat was niet grappig...

[janneke]

Dag Lisa,

Heel erg welkom!

Ik vrees dat er inderdaad weinig leven in zit. Ik reageer zelf wel steeds op berichtjes, en hoop als er eens iemand wat langer blijft hangen, dat er dan op den duur wat meer leven in komt. Dus laat je zeker niet tegen houden om er over te schrijven!

Ik heb het zelf ook opgericht omdat ik lotgenoten zoek. Ik denk dat schaamte en inderdaad terugvallen in het liegen wel redenen zouden kunnen zijn waarom er zo weinig mensen voor uitkomen.

groetjes Janneke

[Judith]

Hoi Janneke en Lisa,
Janneke wat goed dat je dit forum hebt opgericht!
Ik werk in een meiden opvangtehuis, met pubermeisjes die door allerlei soorten problemen niet meer thuis kunnen wonen.
Eind mei organiseer ik een teamdag voor mijn team en nog een ander meidenspecifiek team. Omdat we al vaker, en ook nu te maken hebben met meiden die pathologisch liegen, zou ik heel graag een ervaringsdeskundige willen uitnodigen. We zijn allemaal professionals zonder oordeel en willen juist graag leren hoe we hier in de praktijk het beste mee om kunnen gaan. Het hoeft niet ingewikkeld te zijn, jouw ervaringen zijn genoeg. Hoe werd er op liegen gereageerd, (privé/werk/ eventueel hulpverlening? ) en wat werkte en wat niet?
Over een eventuele vergoeding kunnen we nog overleggen. De locatie zal delft of den haag zijn.
Ik hoop heel graag van 1 van jullie te horen, of wellicht kennen jullie iemand anders (via dit forum??) die zou willen helpen?

Vriendelijke groeten,

Judith (jeugdformaat)